Bazen bir hüzün duvarı çöker,
Yalnızlığın pençesindeki bir adamdın üstüne,
Geniş bir girdabın belirsizliğinde,
Savrulan bir kayık misali,
Artık vaktin yarısından pek çoğu gitmiş,
Kalan bir yarısı hesaplamada,
Pek mutlu değil icabında,
Pek de mutsuz, görünmez sandığından,
Bir göz süzüş, bir aldanış, bir haykırış,
Geriye elde kaldı, üç boş lakırdı ki boş…
08.08.2015
Alper ACARLI
